W kolejnych wpisach na tej stronie przedstawię warunki uczenia się ludzi po 30 roku życia. W procesie przekazywania wiedzy w prakseologicznym sensie da się zauważyć cztery kluczowe fazy, dające możliwość rozumieć wiedzę nie tylko jako posiadane  informacje, ale także możliwość ich zastosowania w konkretnej sytuacji i nabyte nastawienie do życia. Ich typologię wymyślił John Hanson w 1998  oraz interesująco opisał ją w swojej monografii, dostępnej tu: Autorskie Gry Menedżerskie 
Początkowy ruch w działaniach doskonalenia kompetencji osób dorosłych w opisanym wyżej określa się jako nieograniczoną nieumiejętność w posługiwaniu się wiedzą, która jest tym samym co posiadanie wiedzy na podstawie powiązanych ze sobą czynników:  adept danej dziedziny wiedzy niewiele wie w danym zakresie oraz nie jest świadomy własnej niewiedzy.
Następnym elementem w procesie edukacji bywa często uświadomiona postawa niekompetencyjna. W okresie jego pojawienia się adept doświadcza luk w posiadanej wiedzy, ale wciąż nie posiada odpowiednio dużo danych o świecie, po to, żeby opisane puste obszary wypełnić.
Kolejny krok do doskonałości nazywa się „ograniczona postawa kompetencyjna”. Adept danej dziedziny wiedzy zdążył pozyskać już wstępną wiedzę, jednak żeby wykorzystać ją w praktyce musi być przygotowany na wysiłek mając dużą proaktywną postawę. Opisany wyżej  etap nie zawsze nagrodzony będzie realnym wzrostem kompetencji. W tym miejscu kończy się proces nauczania,  ważna jest aktywność w zakresie uczenia się.
Następnym elementem w procesie edukacji, będącym do przejścia, jeśli człowiek szkolony z danego tematu jest zafascynowany nową umiejętnością, jest „nieświadoma kompetencja”. Zdobyta kompetencja okazuje się w tym miejscu serią nawyków, wartości życiowych i zachowań.
Można stwierdzić, że większość kursów, projektów szkoleniowych i szeroko postrzegana praktyka edykacyjna jest skoncentrowana na sposobach rozwoju kompetencji uczestnika procesu edukacyjnego. Dlatego w kolejnym wpisie zamieszczę modele percepcji człowieka. Dobrze je wykorzystać, jeśli symulacje biznesowe będą w programie szkolenia.
Marcin Majcherek
Twórca tej notatki  jest absolwentem wydziału psychologii Uniwersytetu Białostockiego i studiów podyplomowych z dziedziny  . Posiada tytuł Konsultanta Rozwoju Osobistego AJH. Rozwija swoją firmę w Zgierzu.  Od ośmiu sezonów koordynuje warsztaty i opracowuje gry dotykające tematyki rekrutacji i selekcji kandydatów w branży „konsulting i usługi b2b”.

SŁOWA KLUCZOWE:
Symulacje Biznesowe
Kursy interpersonalne
Gry e-learning
Zarządzanie
Gry dla przemysłu
Zarządzanie projektami
Warsztaty zamknięte
Narzędzia Instrukcje dla moderatorów gier